Scott Smith w całej swojej literackiej karierze napisał tylko dwie książki: pełen suspensu thriller psychologiczny "Prosty plan" - i właśnie "Ruiny". Fabuła tej powieści wydaje się prosta, wręcz naiwna - czy współczesnego czytelnika może bowiem zaskoczyć historia w której czyhający na życie bohaterów antagonista to krwiożercza roślina czająca się w tropikalnej puszczy? Otóż może. I udowadnia Smith w "Ruinach".

Czworo młodych amerykanów spędza wakacje w meksykańskim kurorcie, spędza go jak na młodych ludzi przystało: bawiąc się i imprezując. Nowo poznani znajomi i zbieg okoliczności sprawia, że wyruszają na wycieczkę w głąb lasu. Wyruszają oczywiście kompletnie do takiej wyprawy nieprzygotowani, szybko więc doświadczają na własnej (dosłownie) skórze jak mało przyjazna dla człowieka jest przyroda w tropikalnej dżungli. Gdy trafiają na wioskę tubylców, którzy koniecznie chcą ich zniechęcić do dalszej wędrówki ich dezorientacja i frustracja sięga zenitu, ale co im tam jakieś prymitywni Indianie będą mówić co mogą robić, a czego nie. Są młodzi, są amerykanami, są pełni buty, ignorancji i pewności siebie. Idą więc dalej i trafiają na wzgórze obrośnięte dziwacznymi pnączami. I jak się okazuje trafią w pułapkę, bo Indianie nie zamierzają dopuścić do opuszczenia przez nich rzeczonego wzgórza. W tym momencie zaczyna się ich koszmar. Reszty można się domyślić, pozostaje wyliczanka kto i w jakiej kolejności zginie, komu uda się przetrwać i czy w ogóle kogokolwiek czeka szczęśliwe zakończenie. Ale to nie w fabule tkwi siła tej powieści.

Imponować może już sposób w jaki autor oddał duszną, lepką atmosferę w jaką obleczona jest fabuła książki. Nie sposób mu też odmówić barwnych i plastycznych opisów zarówno samej dżungli jak i makabrycznych (choć pozbawionych niepotrzebnego epatowania przemocą) wypadków jakie spotykają protagonistów "Ruin". Przede wszystkim jednak Smith w bardzo wiarygodny sposób oddał tu portrety psychologiczne bohaterów i jeszcze lepiej zarysował relacje jakie zapanować mogą w tak małej grupie w sytuacji ekstremalnego zagrożenia, w sytuacji konfrontacji ze zjawiskiem które żaden z nas nie byłby w stanie wyjaśnić i zrozumieć. Smith nie oszczędza swoich bohaterów, bezlitośnie obnaża wszystkie ludzkie słabości. Obnaża ukryte cechy, pierwotne, instynktowne zachowania, które za nic nie chcą wpisać się we wzniosłe ideały, szlachetne czyny o których łatwo dyskutować w bezpiecznych, komfortowych warunkach jakie na każdym kroku zapewnia nam cywilizacja. W obliczu konieczności walki o własne życie okazuje się, że wszystkie normy i wartości wpajane nam przez otaczającą nas kulturę znikają. Liczy się tylko przetrwanie. "Ruiny: to swoisty hołd dla angielskiego filozofa Thomasa Hobbesa i jego słynnej maksymy "człowiek człowiekowi wilkiem" - wystarczy tylko aby natrafił na odpowiedni grunt. Podczas lektury możemy się zżymać na zachowanie bohaterów, na ich brak wyobraźni czy głupotę, zapewniać się, że w podobnej sytuacji w życiu byśmy się tak nie postąpili, ale .... czy aby na pewno? Przekonajcie się sami.


„Tour de force terroru, powieść, która uwodzi, szokuje i zachęca do dalszego czytania – i nigdy nie zawodzi, nawet na ostatniej stronie”. „The Washington Post Book World”

„Nie zdołasz odłożyć książki, dopóki nie dowiesz się, jak to się wszystko kończy. Przyjemność poznawania tej historii polega na tym, że absolutnie nie wiemy, co będzie dalej i dlaczego. Ta opowieść to jak święto w piekle. Nie ma ucieczki”. „San Francisco Chronicle”

„Klasyczna opowieść grozy opowiedziana z niezwykłą wręcz drobiazgowością. […] To, co się dzieje na kartach powieści, jest czymś, co czytelnicy będą śledzić strona po stronie, od początku do końca, bez przerwy na głębszy oddech! Zarezerwuj sobie kilka godzin na porywającą, przerażającą lekturę, nie wyłączaj światła i… upewnij się, że rośliny są nadal w doniczkach”. „Daily News”